Εργαζόμενοι-απεργοί, άνεργοι, μικροί έμποροι που έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους και οι απόμαχοι της δουλειάς αλλά όχι του αγώνα, μαζί με τους χιλιάδες που απέργησαν και συμμετείχαν χθες στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα, έδωσαν απάντηση στην κοροϊδία και την αντιλαϊκή πολιτική της Κυβέρνησης! Έδωσαν απάντηση στην προσπάθεια να χτυπηθεί το δικαίωμα στην απεργία!
Οι 70 απεργιακές συγκεντρώσεις έδωσαν μήνυμα συνέχισης και κλιμάκωσης του αγώνα για σταθερή δουλειά με δικαιώματα, για ζωή με αξιοπρέπεια.
Στη συγκέντρωση απεύθυνε χαιρετισμό η Λίτσα Αθανασίου, μέλος της Επιτροπής Αγώνα Εργαζομένων Καρύστου, ενώ την κεντρική ομιλία έκανε ο Γιώργος Οικονομόπουλος, Πρόεδρος του Συλλόγου Συνταξιούχων Δήμου Καρύστου.
Η Λ. Αθανασίου στον χαιρετισμό της τόνισε:
«Ότι είχαμε κατακτήσει ως τώρα, εμείς και οι προηγούμενες γενιές, το κατακτήσαμε με το όπλο της απεργίας! Κανείς εργαζόμενος, ακόμη και αν δεν έχει κάνει ποτέ ως τώρα το βήμα να απεργήσει, δε πρέπει να αφήσει να περάσει η παρεμπόδιση της κήρυξης απεργίας!
Η Κυβέρνηση ξεπερνά κάθε όριο ξετσιπωσιάς όταν λέει πως η νομοθετική παρέμβασή για την παρεμπόδιση της απεργίας γίνεται για να συμμετέχουν πιο ενεργά οι εργαζόμενοι στις διαδικασίες των σωματείων τους, πως αποτελεί «μέτρο ενίσχυσης της δημοκρατίας στα συνδικάτα». Αλήθεια που είναι η δημοκρατία: Όταν τα δικαστήρια βγάζουν 9 στις 10 απεργίες παράνομες και καταχρηστικές;
Όταν τα ΜΑΤ, με υπόδειξη της μεγαλοεργοδοσίας, χτυπάνε απεργούς και περνάνε χειροπέδες σε εργάτες; Όταν κόβεται το ρεύμα σε λαϊκές οικογένειες; Όταν γίνονται ρυθμίσεις για τα χρέη των λίγων και βγαίνουν στο «σφυρί» τα σπίτια των πολλών;»
Κατήγγειλε επίσης το ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, των ηγεσιών ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και Εργατικού Κέντρου Εύβοιας, ως «συνεργάτη» κυβέρνησης και μεγαλοεργοδοσίας στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής:
«Όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα για να οργανώσουν την απεργιακή απάντηση των εργαζομένων στην αντιλαϊκή πολιτική αντίθετα προχώρησαν σε ανοιχτή υπονόμευσή της, παίρνοντας μάλιστα και ανάλογες αποφάσεις απεργοσπασίας».
Στην ομιλία του ο Γ. Οικονομόπουλος ανάμεσα στα άλλα υπογράμμισε για την αντιλαϊκή της κυβέρνησης:
«Οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι, οι τραπεζίτες ζητούν την συνέχιση όλων των αντιλαϊκών μέτρων που έχουν παρθεί και εφαρμογή νέων πιο δυσβάστακτων. Αυτές ακριβώς τις προτροπές υλοποιεί η Κυβέρνηση με το νέο κρατικό προϋπολογισμό για το 2018, αλλά και το αντιλαϊκό πακέτο της 3ης αξιολόγησης που προκλητικά τα ονομάζουν δίκαιη ανάπτυξη.
Ενδεικτικό τι εννοούν με τη δίκαιη ανάπτυξη είναι το γεγονός πως ο Προϋπολογισμός προβλέπει για το 2018 αύξηση του ΑΕΠ και του πρωτογενούς πλεονάσματος και ταυτόχρονα περιλαμβάνει αύξηση των φόρων και οι περικοπές να ξεπερνούν τα 2,5 δισ. ευρώ το 2018.
Ήταν δίκαιο που έγινε πράξη, μας είπε ο πολυβραβευμένος πρωθυπουργός μας, δίνοντας κάποια ψίχουλα που, με μπόλικο θράσος, τα βάφτισε κοινωνικό μέρισμα ενώ τα έχει πάρει διπλά και τριπλά από το λαό, σε κάποιους πιο εξαθλιωμένους συμπολίτες μας ενόψει των γιορτών.
Μάλιστα, πανηγυρίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΖΑ-ΑΝΕΛ για αυτήν την αντιλαϊκή συμφωνία κερδίζοντας επάξια τα εύσημα των εμποροβιομηχάνων, αλλά και της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Εκεί όμως που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξεπέρασε και τις πιο αντιδραστικές κυβερνήσεις που έχουν περάσει από την χώρα, ήταν η προσπάθεια κατάργησης της απεργίας, νομίζοντας ότι θα πιάσει στον ύπνο την εργατική τάξη.
Κάτω από την άμεση αντίδραση της εργατικής τάξης και του ΠΑΜΕ η κυβέρνηση αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί και προσωρινά να πάρει πίσω την τροπολογία.
Αιφνιδίασε μέχρι και τη ΝΔ, που σαν κυβέρνηση δεν είχε τολμήσει να φέρει το σχετικό νόμο και που δηλώνει σήμερα με χαρά ότι θα ψηφίσει το αντεργατικό νομοθέτημα με τα δυο χέρια, με ορισμένους από τους βουλευτές της, όπως ο κύριος Κεδικογλου, να δηλώνουν με μπόλικο θράσος ότι για το κλείσιμο εργοστασίων στην Εύβοια και την ανεργία, φταίνε οι αγώνες των εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να βρισκόμαστε σε επαγρύπνηση ώστε να ματαιωθεί το σχέδιο κυβέρνησης-μεγαλοεπιχειρηματιών, όποτε και αν το επαναφέρουν».
Τόνισε επίσης πως:
«Υπάρχει πια σημαντική πείρα σε όλους και ιδιαίτερα από τα χρόνια της κρίσης που πρέπει να αξιοποιηθεί. Ξέρουμε πια ότι η λογική του μικρότερου κακού οδηγεί πάντα στο μεγαλύτερο. Ότι το «δε γίνεται τίποτα» οδηγεί στο να γίνονται όλα χειρότερα. Ότι οι κυβερνήσεις μπορεί να αλλάζουν κάθε δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια αλλά η πολιτική παραμένει ίδια και χειρότερη. Όσο μένουμε απαθείς τόσο η κατάσταση θα χειροτερεύει!
Γι αυτό, από τούτο το βήμα καλούμε τους εργαζόμενους, τους μικρούς επαγγελματίες, τους αγρότες , τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες να δώσουν μαχητική απάντηση στα νέα σχέδια πτώχευσης που ετοιμάζει η κυβέρνηση με τους μονοπωλιακούς ομίλους.
Να ενισχύσουν με τη συμμετοχή τους τα σωματεία και τους συλλόγους. Να ενισχύσουν τη συμμετοχή τους στην Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων Καρύστου και στο Σύλλογο Συνταξιούχων Δήμου Καρύστου.
Ας αναλογιστεί ο καθένας που μπορεί να σκέφτεται πως δεν καταφέρνουμε τίποτα με τους αγώνες: Αν δε γίνονταν οι κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις στη ΔΕΗ θα είχε, έστω και καθυστερημένα, ανακοπεί το κύμα διακοπών ρεύματος στην περιοχή μας; Αν δε γίνονταν, πριν λίγα χρόνια η κινητοποίηση για το νοσοκομείο θα βρίσκονταν σήμερα εδώ; Αν δε γίνονταν, επι σειρά ετών οι διαμαρτυρίες για το 2ο Δημοτικό της Καρύστου θα έφτανε σήμερα να ολοκληρώνεται το νέο κτήριο;
Ας σκεφτούμε, τέλος, αν οι πατεράδες και οι παππούδες μας δεν αγωνίζονταν θα βρίσκαμε, οι παλιότεροι εργαζόμενοι, το 8ωρό, τις συμβάσεις εργασίας, την κοινωνική ασφάλιση, τη δημόσια υγεία, τις συντάξεις και τόσα άλλα που τώρα πένονται πίσω;
Άρα ο μόνος αγώνας που έχει εξασφαλισμένη αποτυχία είναι αυτός που δε δίνεται!
Το ζητούμενο είναι να συμβάλει ο καθένας από μας στην οργάνωση αυτού του αγώνα. Αγώνα που πρέπει να διεκδικεί, εδώ και τώρα, την επιστροφή των απωλειών μας από την κρίση.
Όλα αυτά δεν είναι για μας περασμένα ξεχασμένα! Δεν είναι προνόμια, όπως λένε οι μεγαλοεπιχειρηματίες και τα παπαγαλάκια τους. Αν αυτά κατακτήθηκαν τον περασμένο αιώνα σήμερα είναι δυνατό να ζούμε πολύ καλύτερα, είναι δυνατό να ικανοποιηθούν πλήρως οι ανάγκες μας στη δουλειά, τη ζωή, τη μόρφωση των παιδιών μας
Αυτό που μπαίνει εμπόδιο είναι πως τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις μας αντιμετωπίζονται ως κόστος και γι αυτό πρέπει άμεσα να κοπούν. Αναδεικνύεται πως κέρδη για τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών για τους ανθρώπους της δουλειάς δε μπορεί να υπάρξει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου