Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

Ούγκο Τσάβες «ο ηγέτης των φτωχών»

Άρθρο του Γιάννη Δραπανιώτη
Στις 28 Ιουλίου του 1954 ήρθε στον κόσμο, στο χωριό Σαμπανέτα της επαρχίας Μπαρίνας της Βενεζουέλας στους πρόποδες των Άνδεων, ένας από τους μεγαλύτερους ηγέτες της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας, ο Ούγκο Ραφαέλ Τσάβες Φρίας ή απλά Ούγκο Τσάβες. Όπως κάθε μεγάλο ηγέτη, πολλοί τον λάτρεψαν. Πολλοί όμως ήταν αυτοί που τον μισούσαν και τον θεωρούσαν επικίνδυνο. Τον αγάπησε κυρίως ο λαός της Βενεζουέλας, που επί τον ημερών είδε παροχές που δεν είχε δει ποτέ, όπως η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ήταν μισητός στα μεγάλα διεθνή συμφέροντα και κυρίως στην πετρελαϊκή ελίτ. Η εθνικοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Βενεζουέλας, η απομάκρυνση της χώρας, από τη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ, αλλά και η στρατηγικής σημασίας συμφωνίες του με Κούβα, Ρωσία και Κίνα ήταν πράξεις άκρως ενοχλητικές για το Λευκό Οίκο.
Πιστός υπέρμαχος των αρχών του Σιμόν Μπολιβάρ και του Σοσιαλισμού, κυβέρνησε με σιδερένια πυγμή τη Βενεζουέλα. Ήταν άγιος στα μάτια του λαού και δαίμονας για τα μεγάλα συμφέροντα και τους πολιτικούς του αντιπάλους που τον κατηγόρησαν για εκτεταμένη διαφθορά στο δημόσιο βίο, περιορισμό των Δημοκρατικών ελευθεριών και το θεωρούσαν ένα στυγνό στρατοκράτη δικτάτορα.


Αλεξιπτωτιστής με πολλές διακρίσεις

Το πραξικόπημα
Αφού έλαβε στρατιωτική εκπαίδευση στους αλεξιπτωτιστές, με πάρα πολλές διακρίσεις, ίδρυσε το 1983 το Μπολιβαριανό Επαναστατικό κόμμα. Το 1992 προσπάθησε να καταλάβει πραξικοπηματικά την εξουσία και να ανατρέψει τον Πρόεδρο Κάρλος Αντρές Πέρες. Η προσπάθεια αυτή, που είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 18 άνθρωποι απέτυχε και ο ίδιος συνελήφθη και φυλακίστηκε. Δύο χρόνια αργότερα του δόθηκε αμνηστία από τον Πρόεδρο της χώρας Ραφαέλ Καλντέρα.

το 1998 εξελέγει πρώτη φορά πρόεδρος

Ο Τσάβες Πρόεδρος
Ότι δεν πέτυχε με το πραξικόπημα το 1992, το πέτυχε με εκλογές της 6ηςΙανουαρίου 1998. Το κόμμα του που είχε μετονομαστεί σε «Κίνημα για την Πέμπτη Δημοκρατία» κέρδισε τις εκλογές, σε μια εκλογική μάχη που χαρακτηρίστηκε από τη μεγαλύτερη συμμετοχή των τελευταίων 40 χρόνων στη χώρα, η οποία έφτασε στο 56,2%. Ανέλαβε ως Πρόεδρος τα καθήκοντά του στις 2 Φεβρουαρίου 1999 και στις βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν πέτυχε ακόμη μια μεγάλη νίκη, αφού το κόμμα του κατέλαβε τις 120 από τις 131 έδρες του κοινοβουλίου. Η συντακτική εθνοσυνέλευση που δημιούργησε ψήφισε νέο σύνταγμα, βάσει του οποίου η χώρα ονομάστηκε σε Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας. Εκλέχτηκε άλλες δύο φορές στο ύπατο πολιτικό αξίωμα της χώρας του, το 2006 και το 2012 και παρέμεινε στη θέση του ως το θάνατό του.


Το έργου το έκανε αγαπητό και άγιο για το λαό του

Το μεταρρυθμιστικό έργο
Με βασικές αρχές και συνθήματα του, «Ο σοσιαλισμός είναι ανθρώπινος… Κάτω ο ιμπεριαλισμός… Χρειαζόμαστε έναν καινούργιο κόσμο» προώθησε το μεταρρυθμιστικό του έργο. Προχώρησε άμεσα σε αναδιανομή της γης, εθνικοποίηση του ορυκτού πλούτου της Βενεζουέλας και σε αυτοδιαχείριση του πετρελαίου της χώρας. Στην Κοινωνική του πολιτική, δημιούργησε προγράμματα, στέγασης, εκπαίδευσης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για τους φτωχούς. Πολλές είναι οι αναφορές ξένων επισκεπτών στη χώρα, που κάνουν λόγω πως είδαν ανθρώπους αρκετά μεγάλης ηλικίας να επισκέπτονταν για πρώτη φορά γιατρό. Περιόρισε κατά πολύ το ποσοστό του πληθυσμού που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας καθώς και τον αναλφαβητισμό.

Στενές οι σχέσεις του με την Κούβα

Στον τομέα των διεθνών σχέσεων οικοδόμησε στενές σχέσεις με την Κούβα καθώς και με άλλους αριστερούς ηγέτες της Λατινικής Αμερικής και προχώρησε σε στρατηγικές συμμαχίες με Κίνα και Ρωσία. Αυτές του οι ενέργειες έφεραν μεγάλη δυσφορία στις ΗΠΑ, στις οποίες όμως ποτέ ο Ούγκο Τσάβες δεν έκλεισε τη στρόφιγγα της τροφοδοσίας με πετρέλαιο.



κατηγορίθηκε για αυταρχισμό και διαφθορά

Τα μελανά σημεία
Ως μελανά σημεία στην Προεδρεία Τσάβες θεωρούνται, τα κατασταλτικά μέτρα εναντίων των πολιτικών του αντιπάλων, ο περιορισμός των ελευθεριών του Τύπου, η χειραγώγηση της δικαιοσύνης και διαφθορά στον κρατικό μηχανισμό, καθώς και η χρηματοδότηση των ανταρτών της Κολομβίας FARCK, που συνδέονται με τον έλεγχο του καρτέλ των ναρκωτικών και με απαγωγές, όπως αυτή της δημοσιογράφου Ίνγκριτ Μπετανκούρ, η οποία υπήρξε και πολιτική του αντίπαλος. Βέβαια στο μήνυμα του για το θάνατο του ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι – Μουν έκανε λόγω για ουσιαστική συμβολή του Τσάβες στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με τους αντάρτες. Σε όλες τις επικρίσεις που δεχόταν είχε πιστό σύμμαχο το λαό της Βενεζουέλας, όπως κάθε γνήσιος λαϊκός ηγέτης.

άμεση η επικοινωνία με το λαό του

Ο Τσάβες και η δημοσιογραφία
Ο Τσάβες όλα τα χρόνια της διακυβέρνησης του είχε ραδιοφωνική και τηλεοπτική εκπομπή, καθώς και δική του εφημερίδα. Είχε άμεση επικοινωνία με τους πολίτες της χώρας του. Τους ενημέρωνε για θέματα που αφορούσαν την πολιτική ατζέντα του και απαντούσε σε τηλεφωνήματα και επιστολές τους.


Οι τελευταίες ημέρες

Το τέλος
Το 2011 ο Ούγκο Τσάβες ασθενεί από την επάρατη νόσο. Κατάφερε όμως μετά από θεραπεία να κερδίσει αρχικά τη μάχη και τον Οκτώβρη που μας πέρασε επικράτησε του αντιπάλου του Ενρίκε Καπρίλες στις προεδρικές εκλογές της χώρας και ανανέωσε ακόμη μία φορά την θητεία του στην Προεδρεία της Βενεζουέλας.


λαϊκό προσκήνυμα στη σορό του

Προς τα τέλη Φεβρουαρίου επέστρεψε στη Βενεζουέλα, μετά από δίμηνη νοσηλεία στην Κούβα και αφού οι γιατροί θεωρούσαν πλέον πως η κατάσταση της υγείας του ήταν μη αναστρέψιμη. Στις 5 Μαρτίου 2013, ο Αντιπρόεδρος Μαντούρο ανακοίνωσε το θάνατο του Ούγκο Τσάβες, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 58 ετών χτυπημένος από τον καρκίνο. Επίσημη αιτία θανάτου του, σύμφωνα με το Associated Press, η καρδιακή προσβολή. Μπορεί το γεγονός να χαροποίησε τους εχθρούς και επικριτές τους, το λαό του όμως τον βύθισε στο πένθος. Πένθος για το χαμό του «Ηγέτη των φτωχών» όπως πολλοί των χαρακτήριζαν. Πλήθος κόσμου συνέρεε κατά χιλιάδες στη στρατιωτική ακαδημία του Καράκας όπου η σωρός του είχε εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα αποτείνοντας του ύστατο φόρο τιμής.


Ο Μαντούρο ανακοινώνει το θάνατο του ηγέτη

Όπως κάθε μεγάλου ανδρός έτσι και ο θάνατος του Τσάβες γεννά θεωρίες συνωμοσίας. Στο συλλυπητήριο μήνυμα του ο Πρόεδρος του Ιράν Αχμαντινετζάτ κάνει λόγο για θάνατο που γεννά πολλές υποψίες. Πάντως το 2005 ο ίδιος ο Τσάβες είχε κατηγορήσει την Αμερική, ότι επιθυμεί τη δολοφονία του. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς ο Αμερικανός Τηλευαγγελιστής Πατ Ρόμπερτσον είχε ζητήσει δημόσια τη δολοφονία του και έπειτα ζήτησε δημόσια συγνώμη. Ο ίδιος δε μάλιστα είχε παρομοιάσει τον ηγέτη της Βενεζουέλας με τον Χίτλερ. Αξίζει να αναφέρουμε πως λίγες ώρες πριν το θάνατο του Τσάβες ο Αντιπρόεδρος Μαντούρο σε ομιλία του στην κρατική τηλεόραση της Βενεζουέλας δήλωσε ότι «η ασθένεια του οφείλεται σε «επίθεση» από εχθρούς του» και πρόσθεσε πως αυτή η κατηγορία μία ημέρα θα είναι δυνατόν να αποδειχθεί. «Δεν έχουμε καμία αμφιβολία, θα έλθει μία στιγμή στην Ιστορία που θα μπορέσουμε να συστήσουμε μία επιστημονική επιτροπή, η οποία θα αποκαλύψει πως ο διοικητής Τσάβες είχε υποστεί επίθεση (από τους εχθρούς του) με αυτήν την ασθένεια. Οι ιστορικοί εχθροί αυτής της πατρίδας έψαξαν μία αχίλλειο πτέρνα για να πλήξουν την υγεία του»


έδειξε αλληλεγγύη σε όλα τα έθνη του ημισφαιρίου

Χαρισματικός ηγέτης η δικτάτορας; Όπως και να χει πάντως πρόκειται για μια προσωπικότητα, που όπως δήλωσε και ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, σημάδεψε για πάντα την ιστορία της χώρας του, καθώς και το παγκόσμιο πολιτικό γίγνεσθαι θα τολμούσαμε να συμπληρώσουμε.
Κλείνοντας ας παραθέσουμε ένα μικρό απόσπασμα από το συλληπτήριο μήνυμα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι – Μουν, που κατά την άποψη μας σκιαγραφεί πολύ σύντομα την προσωπικότητα του Τσάβες. «έδωσε μια σημαντική ώθηση στην ανάπτυξη δημιουργώντας ένα λατινο-αμερικανικό όραμα, δείχνοντας την αλληλεγγύη του προς όλα τα άλλα έθνη του ημισφαιρίου»


http://eleutherifoni.blogspot.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...